به نقل از «خبرگزاری آریا»

محدودیت کار و آموزش در افغانستان زنان را به بیماری‌های روانی مبتلا کرده است ‏

تاریخ انتشار: ۱۷ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۱۶۶۹۲۸

خبرگزاری آریا-رهبر طالبان بیش از پنجاه فرمان محدودکننده علیه کار و زندگی زنان و مردان صادر کرده ‏است.
به گزارش خبرگزاری آریا به نقل از ایندیپندنت،با وجود اینکه وضع زنان در دوره قبل از سلطه طالبان بر افغانستان نیز چندان مناسب و مساعد نبود، با حضور طالبان در دو سال اخیر در آن کشور، زنان و دختران کاملا از اجتماع طرد شده و به گوشه انزوا افتاده‌اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

منع آموزش و کار برای دختران و زنان باعث شده که آن‌ها دچار بیماری‌های روانی متعددی شوند. روزنامه واشنگتن پست در گزارشی که روز جمعه منتشر کرد وضع بیمارستان‌های روانی در افغانستان را بررسی کرد. به گزارش خبرنگار واشنگتن پست، بیشتر مراجعه‌کنندگان این بیمارستان‌ها دختران و زنان‌اند.
شفیع عظیم، روان پزشک افغان، که بیشتر دوران کار حرفه‌ای خود را صرف درمان آسیب‌های روانی ناشی از دو دهه جنگ کرده است، می‌گوید در بیمارستانی که او فعالیت دارد- مرکز اولیه بهداشت روانی کابل– مراجعه‌کنندگان از رنج روانی بیشتری سخن می‌گویند. او می‌گوید بیشتر مراجعان این بیمارستان زنان و دخترانی‌اند که دچار ترومای پس از محدودیت‌ها برای آموزش و کار شده‌اند.
دکتر عظیم می‌گوید بیشتر این دختران و زنان در هراس‌اند که نتوانند هرگز دوباره به کار و آموزش بازگردند. آنان به‌شدت منزوی شده و افسرده‌اند. متخصصان بهداشت روان در پنج بیمارستان و مراکز درمانی افغانستان گزارش‌های مشابهی از این مشکل درمانی رو به افزایش منتشر کرده‌اند. آن‌ها می‌گویند که بسیاری از زنان را سرپایی درمان و برای آنان دارو تجویز می‌کنند.
پزشکان زنان و دختران را تشویق می‌کنند که به سوی فعالیت‌های بروند که هنوز محدود نشده است و برای خود مشغولیتی پیدا کنند. یک کارمند بهداشت روان می‌گوید به‌دلیل گسترش روزافزون محدودیت‌ها، حتی زنانی که هنوز فعالیتشان در جامعه منع نشده است، زیر فشار روانی ناشی از افزایش محدودیت‌ها، دچار مشکلات روانی شده‌اند.
با وجود اینکه وضع زنان در دوره قبل از سلطه طالبان بر افغانستان نیز چندان مناسب و مساعد نبود، با حضور طالبان در دو سال اخیر در آن کشور، زنان و دختران کاملا از اجتماع طرد شده و به گوشه انزوا افتاده‌اند. منع آموزش و کار برای دختران و زنان باعث شده که آن‌ها دچار بیماری‌های روانی متعددی شوند. روزنامه واشنگتن پست در گزارشی که روز جمعه منتشر کرد وضع بیمارستان‌های روانی در افغانستان را بررسی کرد. به گزارش خبرنگار واشنگتن پست، بیشتر مراجعه‌کنندگان این بیمارستان‌ها دختران و زنان‌اند.
شفیع عظیم، روان پزشک افغان، که بیشتر دوران کار حرفه‌ای خود را صرف درمان آسیب‌های روانی ناشی از دو دهه جنگ کرده است، می‌گوید در بیمارستانی که او فعالیت دارد- مرکز اولیه بهداشت روانی کابل– مراجعه‌کنندگان از رنج روانی بیشتری سخن می‌گویند. او می‌گوید بیشتر مراجعان این بیمارستان زنان و دخترانی‌اند که دچار ترومای پس از محدودیت‌ها برای آموزش و کار شده‌اند.
دکتر عظیم می‌گوید بیشتر این دختران و زنان در هراس‌اند که نتوانند هرگز دوباره به کار و آموزش بازگردند. آنان به‌شدت منزوی شده و افسرده‌اند. متخصصان بهداشت روان در پنج بیمارستان و مراکز درمانی افغانستان گزارش‌های مشابهی از این مشکل درمانی رو به افزایش منتشر کرده‌اند. آن‌ها می‌گویند که بسیاری از زنان را سرپایی درمان و برای آنان دارو تجویز می‌کنند.
پزشکان زنان و دختران را تشویق می‌کنند که به سوی فعالیت‌های بروند که هنوز محدود نشده است و برای خود مشغولیتی پیدا کنند. یک کارمند بهداشت روان می‌گوید به‌دلیل گسترش روزافزون محدودیت‌ها، حتی زنانی که هنوز فعالیتشان در جامعه منع نشده است، زیر فشار روانی ناشی از افزایش محدودیت‌ها، دچار مشکلات روانی شده‌اند.
گروه طالبان ادعا دارند که وضع زنان در افغانستان را بهبود بخشیده‌اند. هبت‌الله آخوند زاده، رهبر این گروه، در فرمانی خواسته است که ازدواج‌های اجباری در افغانستان منع شود. او همچنین گفته است که متعهد است که برای زنان زمینه آسایش را مهیا سازد. اما آسایشی که طالبان از آن صحبت می‌کنند به‌معنای انفعال و بیکار نشستن در خانه یا تشکیل خانواده است.
در کنار آن، با وجود فرمان منع ازدواج‌های اجباری، شواهدی مبنی بر توقف ازدواج‌های اجباری در افغانستان وجود ندارد. حتی خود طالبان دختران را به‌زور به عقد خود درمی‌آورند. روایت الهه دلاورزی، که یکی از اعضای برجسته طالبان او را به‌زور به نکاح خودش درآورد، نمونه بارز این ازدواج‌های اجباری است.
زنان افغانستان داستان‌هایی متفاوت با آنچه طالبان ادعا دارند روایت می‌کنند. یک زن 29 ساله، که در کارگاهی هنری که اختصاص به دختران دارد شرکت کرده بود، می‌گوید که او از روزی می‌ترسد که هم‌کلاس‌هایش بگویند که حالشان بهتر شده و احساس راحت‌تری دارند، زیرا این به‌معنای آن است که آنان تمام امید خود را از دست داده و دچار پوچی شده‌اند.
طالبان تلاش دارند مشکلات روانی زنان و دختران را یا مخفی نگه دارند یا به مسائل دیگر ربط بدهند. شفیق عمیر، مسئول بخش روانی بیمارستان هرات، می‌گوید او هنوز با هیچ موردی روبه‌رو نشده است که دختری به‌دلیل مدرسه نرفتن دچار مشکل روانی شده باشد. عمیر می‌گوید جهان زنان ما را ضعیف می‌پندارد، در حالی که زنان ما بسیار قوی‌اند. آنان خود هیچ علاقه‌ای به تحصیل ندارند.
اما فقط چند اتاق دورتر از دفتر دکتر عمیر، همکارانش دختر جوان 16 ساله‌ای را نشان می‌دهند که به‌علت حمله عصبی در بیمارستان بستر شده است. او پس از آن به این وضع دچار شد که نامزد 80 ساله‌اش به وی اجازه نداد حتی به مدرسه دینی برود که هنوز برای دختران فعال است.
پزشکان بیمارستان هرات به‌شرط مخفی ماندن نام‌هایشان می‌گویند در حدود 80 درصد مراجعان بخش روانی زنان و دخترانی‌اند که به‌دلیل انزوای بیش از حد و محدودیت‌های تحمیلی دچار روان‌پریشی یا افسردگی حاد شده‌اند. یکی از این دکترها گفت که برای این دختران و زنان واقعا هیچ کاری نمی‌توانند بکنند. «صرفا برایشان دارو تجویز می‌کنیم و آنان را دوباره به خانه‌هایشان می‌فرستیم.»
سید، 18 ساله، ساکن شهر کابل، تلاش دارد تا فشارهای روانی بر خواهرانش را که ناشی از نرفتن به مدرسه است کاهش دهد. او به خواهر کوچک‌ترش درخانه درس می‌دهد. خواهر بزرگ‌ترش را نیز تشویق کرده است به کلاس‌های آموزش انگلیسی برود. اما مراکز آموزش زبان نیز به روی دختران بسته شده است. سید می‌گوید خواهرش به هر چیزی که رو می‌برد بسته می‌شود. به همین دلیل، تا حال چند بار به مراکز روان‌درمانی مراجعه کرده است.
روان‌شناسان افغانستان می‌گویند که در تلاش‌اند تا شکاف میان واقعیت‌های موجود و خوش‌بینی را تا حد زیادی کاهش دهند. یکی از آنان می‌گوید: «در حال حاضر، خود ما هم به حرف‌هایی که به بیمارانمان می‌گوییم باور نداریم.» بیشتر روان‌شناسان دختران و زنان را تشویق می‌کنند که برنامه‌هایی را بیابند که هنوز برای آنان منع نشده است. از جمله، شرکت در کارگاه های هنری.
در شهر کابل، تعدادی از دختران در یک مرکز تجاری جمع شده و مشغول نقاشی‌اند. یکی از آنان زنی 29 ساله است که می‌گوید افسردگی و مشکلات روانی بر وی چنان فشار آورد که شوهرش از وی خواست برود و در کارگاه هنری مشغول شود. او می‌گوید حتی دکترها هم از وی قطع امید کرده بودند. اما حالا نقاشی برای وی نوعی درمان شده است.
با این حال، آموزگاران این دختران نگران بسته شدن همین کارگاه‌های هنری‌اند. طالبان به برخی از این کارگاه‌ها دستور داده است که هرچه زودتر کارگاه را تعطیل کنند.

منبع: خبرگزاری آریا

کلیدواژه: زنان افغانستان بیماری های روانی ازدواج های اجباری مراجعه کنندگان زنان و دختران روانی ناشی دختران و زنان گوید بیشتر بیمارستان ها مشکلات روانی واشنگتن پست بهداشت روان آموزش و کار محدودیت ها شده اند

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۱۶۶۹۲۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

یک موضوع مهم درباره آلرژی که خیلی‌ها نمی‌دانند | در مواجهه با آلرژی برخی پزشکان، بیماران را دچار سوءتغذیه می‌کنند

همشهری‌آنلاین - پروانه بندپی: آمار ابتلا به بیماری‌های آلرژیک در جهان به سرعت در حال افزایش است و متخصصان معتقدند به دلیل صنعتی شدن دنیای مدرن، تغییر الگوی زندگی‌ها، مدل ساختمان‌سازی‌ها، آلودگی هوا و تغذیه این آمار همچنان رو به افرایش خواهد ماند.

در ایران تقریبا ۲۰ درصد از جمعیت دچار یکی از انواع بیماری‌های آلرژیک هستند. آماری که در سال‌های اخیر افزایش بیشتری یافته است. به طوری که از هر ۲ ایرانی، تقریبا ۱ نفر به یکی از بیماری‌های آلرژیک مبتلا است.

درباره آلرژی چند تصور اشتباه بین خیلی از مردم وجود دارد؛ این که این بیماری تنها مختص دوره کودکی است و فرد در بزرگسالی به آن مبتلا نخواهد شد، این که آلرژی بیماری نیست و فقط نوعی حساسیت ساده است، این که پرهیز غذایی شدید می‌تواند به کنترل آلرژی کمک کند و این که آلرژی هرگز درمان نخواهد شد.

یک نکته‌ مهم درباره آلرژی که خیلی‌ها نمی‌دانند

خیلی از افراد به دلیل داشتن شناخت اندک از آلرژی نمی‌دانند که این عارضه، واکنش طبیعی سیستم ایمنی بدن است و زمانی ایجاد می‌شود که سیستم ایمنی، ماده‌ای را که معمولاً برای بدن بی‌ضرر است (مثل گرده گیاهان)، به اشتباه به عنوان ماده‌ای خطرناک و مضر شناسایی می‌کند و برای دفاع از بدن علیه آن ماده وارد عمل می‌شود. و به این ترتیب، بیماری آلرژی بروز می‌کند و فرد را درگیر می‌کند.

دکتر محمدحسن بمانیان، فوق تخصص آلرژی و آسم و دبیر انجمن آسم و آلرژی ایران به همشهری‌آنلاین می‌گوید: آلرژی، یک مکانیزم طبیعیِ سیستم ایمنی در برابر عوامل محیطی است. البته برخلاف تصور عمومی درباره این که آلرژی هیچ درمانی ندارد، آلرژی درمان قطعی دارد. به طوری که دیگر نیاز نیست بیمار دارو مصرف کند. البته نه همه آلرژی‌ها. مثلا کسانی که به نیش زنبور آلرژی دارند، بیماری‌شان قابل درمان است. به شرط آن که فرد خوددرمانی نکند.

به گفته این فوق تخصص آلرژی، آلرژی، یک بیماری مزمن است که طی یک دوره و بازه زمانی و با داروها و روش‌هایی که پزشک به بیمار ارائه می‌دهد، کنترل می‌شود.

این ایمونولوژیست درباره چگونگی تشخیص آلرژی از عفونت‌های ویروسی هم توضیح می‌دهد: موردی که آلرژی را از عفونت‌های ویروسی متمایز می‌کند، این است که در آلرژی‌ها خارش، یک علامت غالب است؛ خارش چشم، گلو و گوش.

تبعات خطرناک بی‌توجهی به آلرژی

بمانیان در پاسخ به این سؤال که آیا افرادی که برای کنترل آلرژی اقدام به خوددرمانی با مصرف آنتی‌هیستامین و اسپری بینی و ... می‌کنند، قابل تایید است، می‌گوید: آلرژی، یک بیماری است و باید درمان شود. آلرژی‌های شدید اگر درمان نشوند، باعث ایجاد اختلالات دیگری می‌شوند؛ مثل اختلالات خواب، انواع اختلالات گوش و انواع اختلالات چشمی. مثلا فردی که آلرژی چشمی دارد، به علت خارش مدام چشم‌ها مجبور است همیشه چشم‌های خود را با فشار بخاراند. خب با این کار فشار چشم‌ها بالا می‌رود، احتمال بروز آب مروارید افزایش پیدا می‌کند، ممکن است عیوب انکساری مثل آستیگمات برای چشم ایجاد شود، حتی بعضی‌ها کارشان به نیاز به پیوند قرنیه می‌کشد.

بیشتر بخوانید؛

خیلی‌ها نمی‌دانند چرا گرفتار آلرژی شده‌اند آلودگی هوا چطور باعث بروز بیماری‌های تنفسی می‌شود؟ | آلرژی بعد از ۵۰ سالگی هم فرد را مبتلا می‌کند برای خلاص شدن از آلرژی‌های بهاری چه کنیم؟ | عوامل و علائم آلرژی را بشناسید

این استاد دانشگاه ادامه می‌دهد: در آلرژی‌های بینی مثلا ممکن است حس بویایی و چشایی فرد از دست برود و کیفیت زندگی خیلی پایین بیاید. ممکن است آلرژی در حنجره منتشر شود و صدای فرد برای همیشه تغییر کند، ممکن است به گوش میانی گسترش پیدا کند و باعث کاهش شنوایی فرد شود. حتی می‌تواند به ریه‌ها برسد و ایجاد آسم کند. همچنین مواردی از آلرژی‌های بینی را داریم که به پولیپ ختم می‌شود. پولیپ هم چون باعث انسداد بینی می‌شود و نوع تنفس، تنفس دهانی می‌شود، فرم فک در طولانی‌مدت تغییر می‌کند و اگر کودکی آلرژی داشته باشد و درمان نشود، در بزرگسالی نیاز به ارتودنسی و جراحی فک پیدا می‌کند. پس آلرژی یک حساسیت ساده نیست که از کنارش بگذریم و حتما باید درمان شود.

آلرژی، بیماریِ مخصوص کودکان نیست

دکتر سیدعلیرضا مهدویانی، فوق تخصص آلرژی هم در پاسخ به این سؤال که آیا آلرژی، بیماری مختص کودکان است، می‌گوید: علائم آلرژی در کودکان بیشتر مشاهده می‌شود تا بزرگسالان. اما این موضوع به این معنی نیست که فقط کودکان به آلرژی مبتلا می‌شوند. در هر سنی امکان ابتلا وجود دارد. حتی در بالای ۵۰ سالگی.

این فوق تخصص آلرژی در توضیح بهتر این موضوع، بیماری ‌آلرژی را تعریف می‌کند و می‌گوید: آلرژی، افزایش حساسیت نسبت به عوامل محیطی و خارجی است که به خودی خود برای بدن ضرری ندارند، اما سیستم ایمنی بدن، آنها را دشمن و بیگانه تشخیص می‌دهد و علیه آنها به دفاع برمی‌خیزد و چون سیستم ایمنی در کودکان ضعیف‌تر است و پاسخ‌دهی سیستم ایمنی در دوران کودکی بیشتر صورت می‌گیرد، علائم آلرژی در آنها نسبت به بزرگسالان بیشتر مشاهده می‌شود. پس دلیل اصلی بروز بیشتر آلرژی در بچه‌ها این است.

به گفته مهدویانی، گاهی هم عوارض دارویی باعث بروز آلرژی‌ در فرد می‌شود که به آن می‌گوییم "آلرژی دارویی" و ممکن است با افزایش سن، شدت آلرژی هم بیشتر شود.

آیا پرهیز غذایی درست است؟

مهدویانی درباره پرهیزهای غذایی شدید که برخی متخصصان برای کنترل آلرژی کودکان و بزرگسالان تجویز می‌کنند، اشاره می‌کند و می‌گوید: برخی همکاران پرهیزهای غذایی شدید و طولانی‌مدت به بیمار مبتلا به آلرژی می‌دهند. به طوری که ممکن است فرد – کودک یا بزرگسال – دچار مشکلات دیگری ازجمله سوءتغذیه شود. ما نمی‌گوییم رژیم غذایی ازسوی بیماران مبتلا به آلرژی جدی گرفته نشود، ولی مواد غذایی اصلی نباید طولانی‌مدت از رژیم بیمار حذف شود.

دکتر مهدویانی می‌گوید: آلرژی انواع دارد و بعضی از انواع آن اصلا ربطی به رژیم غذایی ندارند. یعنی خیلی از افراد اصلا به غذا آلرژی ندارند و مثلا آلرژی بینی دارند که در بهار شدت می‌گیرد. درضمن همه افراد، همه آلرژی ها را با هم ندارند. تشخیص این نکته از طرف پزشک خیلی مهم است. فقط اگر افزایش حساسیت در گوارش فرد اتفاق بیفتد، می‌شود آلرژی غذایی. بقیه آلرژی‌ها ربطی به مواد خوراکی و غذا ندارند.

او تاکید می‌کند: اتفاقی که اکنون رخ می‌دهد، این است که وقتی یک بیمار مبتلا به آلرژی به متخصص مراجعه می‌کند، آنقدر توسط بعضی از همکاران پزشک تحت اجتناب‌های غذایی قرار می‌گیرد که بیمار گاهی دچار سوءتغذیه می‌شود.

این فوق تخصص آلرژی تاکید می‌کند: مثلا ما به بیمار می‌گوییم شما آلرژی غذایی نداری و او می‌پرسد "یعنی می‌توانم فست‌فود و سس و فلفل و ... بخورم؟" وقتی ما می‌گوییم آلرژی غذایی نداری، یعنی نسبت به مواد غذایی اصلی مثل شیر، گندم، تخم مرغ، برنج و ماهی حساسیت نداری. این به این معنا نیست که شما آزاد هستید که سس و مواد افزودنی و نگه‌دارنده و ... بخورید. اینها در حیطه آلرژی نیست؛ اینها مواد تحریک‌کننده است که هر فردی – نه فقط مبتلایان آلرژی - اینها را بخورد، ممکن است دچار تحریک گلو، سرفه و ... شود.

کد خبر 848679 منبع: همشهری آنلاین برچسب‌ها سلامت خبر مهم بیماری آلرژی بیماری - بیمارستان